Mity w medycynie i w diagnostyce

Czy zwyrodnienia bolą ?

Poglądem, który cały czas obowiązuje w kręgach medycyny klasycznej jest twierdzenie, że ból w narządzie ruchu powinien mieć strukturalne podstawy, czyli być widoczny w badaniach obrazowych. Pogląd ten jest trafny w przypadku urazów (np. złamanie), wad postawy czy chorób organicznych (np. nowotwory). Najnowsze badania ukazują, że zmiany strukturalne takie jak zwyrodnienia (tak powszechnie obecne w opisach rtg kręgosłupa) czy też wady postawy, nie muszą dawać objawów bólowych.

Dolegliwości pojawiają się gdy zdolności adaptacyjne ustroju przestają wystarczać na zrównoważenie procesu przeciążeniowego, który leży u podstaw większości z nich (tracimy zasoby energetyczne i pojawiają się dolegliwości). Receptory bólowe zlokalizowane w tkankach miękkich (torebki stawowe, więzadła, mięśnie) są uruchamiane przez nadmierne napięcie spoczynkowe mięśni.

Terapeuta patrzący na pacjenta całościowo potrafi odnaleźć w systemie powiązań i zależności struktury aktywne. Odpowiednio stymulując te struktury, może on wpłynąć na wyciszenie stanu ostrego, nadać informację do reorganizacji procesów w organizmie w następstwie zmniejszenia wpływu zmian przewlekłych, jak również odnaleźć tkanki w stanie subklinicznym.

Stan subkliniczny określa zmiany, które nie dają jeszcze dolegliwości, ale już powwodują przeciążenia organizmu. Terapeuta może je znaleźć i wyciszyć, zadając odpowiedni bodziec. Obszar ciała w tym stanie, gdy poddawany ciągłej negatywnej stymulacji, (np. nieprawidłowa postawa przed komputerem) doprowadzi do zmian objawiających się dolegliwościami. Odkrycie i zaprzestanie tego stymulowania połączone z wyciszeniem tych struktur może zapobiec rozwinięciu choroby, bólu czy zaburzeń.

Czy przepuklina boli?- to może nie być przepuklina

„Musi boleć” to pogląd zakorzeniony w nas przez historię i środowisko, w którym dorastaliśmy i żyjemy. Mamy tendencję do przyzwyczajania się do bólu, życia z nim i traktowania go jako stałego elementu codzienności. Jeżeli wykluczyliśmy ryzyko poważnej choroby organicznej (nowotwory), wady wrodzone i urazy to najprawdopodobniej okaże się, że ból lub inne dolegliwości są skutkiem czynnościowych, czyli zupełnie odwracalnych zmian w narządzie ruchu. Istnieje ogromne prawdopodobieństwo, że ból można złagodzić lub całkowicie wyciszyć, że zmiany są odwracalne i dość szybko zareagują na odpowiedni bodziec zadany przez terapeutę.

Przykładem są objawy przypominające rwę kulszową, których źródło bywa mylnie upatrywane w potocznie nazywanyn przepukliną kręgosłupa, w przypadku których diagnoza to często „dyskopatia”. Objaw ten może zareagować niemal natychmiast na pracę z przeciążonymi mięśniami, więzadłami czy więzadłami miednicy - trzewiami. Oczywiście nie jest to koniec terapii, gdyż należy odnaleźć powiązania nie tylko w całym organiźmie, ale również w negatywnym stymulowaniu ze sfery psychiczno- duchowej.

„Wypadł mi dysk”. Czy aby na pewno?

Istnieją liczne dowody na to, że badania obiektywne (badania obrazowe takie jak RTG, USG czy tomografia, bądź rezonans) nie zawsze dają jednoznaczną odpowiedź na pytanie o przyczynę obecnych dolegliwości. Tym bardziej nie są one w stanie spojrzeć na pacjenta wielopłaszczyznowo, z uwzględnieniem jakże istotnej płaszczyzny psychicznej czy środowiskowej, które mogą mieć kolosalny wpływ na powstałe dolegliwości. Zabiegi operacyjne to poważne i stresujące sytuacje, w obliczu których pacjenta może ogarnąć przerażenie, brak cierpliwości wynikający z długotrwałego cierpienia czy dezorientacja. Wszystko to powoduje, że stracić on może jasność spojrzenia, możliwość zdystansowania i przestać rozważać próbę znalezienia wyjścia innego niż zabieg operacyjny, zdając się całkowicie na diagnozę. Nie chodzi tutaj o kwestionowanie decyzji lekarskiej, a po prostu o otwartość i odwagę podjęcia próby i zasięgnięcia tzw. drugiej opinii, w tym wypadku terapeuty pracującego ze zmianami czynnościowymi.

W wielu przypadkach to nie rzeczony dysk, który „wypadł”, jest przyczyną dolegliwości bólowych, lecz różnego rodzaju przeciążenia tkanek miękkich znajdujących się w jego pobliżu lub w oddali ale połączonych w łańcuchu patologicznym. Wpływ na zaburzenia mogą mieć podrażnione więzadła, torebki stawowe, błony, powięzi, przykurczone mięśnie bądź kombinacje tych czynników. Stwierdzone w badaniach zmiany strukturalne nie muszą mieć wpływu na dolegliwości.